Barış Pehlivan “Kim Öldürülecekti?” yazısında CHP Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun SADAT’a düzenlediği baskın ziyaretin art planında yatan nedeni kaleme aldı.
Pehlivan, “Üzerinde ısrarla durulması gereken soru şu: CHP önderi Kemal Kılıçdaroğlu’nu SADAT binasının önüne götüren neydi?” sorusunun karşılığına köşesinde yer verdi.
Barış Pehlivan’ın bugünkü yazısı şöyle:
Uçaktan indi, tam seçim otobüsüne binerken ateş edildi. Kurşun CHP başkanını sıyırdı, çabucak gerisindeki İstanbul Belediye Başkanı’nın kardeşini yaraladı. Seçime günler kala Türkiye’de bir siyasi başkan öldürülmek istendi.
Bundan tam 45 yıl evvel yaşandı bu. Yeniden bir mayıs ayıydı. CHP Genel Lideri Bülent Ecevit 1977 seçimleri öncesi açık bir suikasttan kıl hissesi kurtuldu. O ki miting meydanlarında “Cumhuriyet Halk Partisi iktidara geldikten sonra bir daha katiller hükümetçe korunmayacak. Kontrgerilladan hesap soracağız” diyordu.
Ortadan 11 yıl geçti. Başbakan Turgut Özal parti kongresi sırasında öldürülmek istendi. Suikastçı Kartal Demirağ kontrgerillanın tetikçisi olduğunu ve nasıl eğitildiğini yıllar sonra itiraf edecekti:
“Türkiye’nin muhakkak yerlerinde kamplar vardı. Lakin onlar saklıydı. Emekli ordu mensupları eğitiyordu gençleri…”
İsimleri kapatıp denilene bakarsan, dün üzere bugün. Tetikteki parmağın sahibi değişiyor da silah sahibinin emeli değişmiyor.
Sıkıntı bir yazı bu. Duyduklarımı süzerek, harfleri seçerek yazmalıyım.
Üzerinde ısrarla durulması gereken soru şu: CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nu SADAT binasının önüne götüren neydi?
O denli ya CHP kurmayları bile önderlerini Ankara’ya uğurlayacağını sanıyordu. Birden “Otobüse binip, SADAT’a gidiyoruz” kelamını duydular.
Biliyorum, Kılıçdaroğlu’na SADAT konusunda belgeler geliyordu. Lakin onu ani biçimde harekete geçiren bir bilgi olmalıydı… Vardı!
KILIÇDAROĞLU’NA SUİKAST İSTİHBARATI
Yakın vakit evvel güvenlik bürokrasisinden çok üst seviye bir isim Kemal Kılıçdaroğlu’na bilgi aktardı. “Kanundışına çıkacaklar” kelamı çıktı ağızdan. Planlananları içine sindiremeyen, “sağcı” diye bilinen yurtsever bir isimdi o bürokrat.
Yalnızca seçim güvenliğinin tehlikede olması değildi “kanundışı”. Başta Kılıçdaroğlu olmak üzere siyasilere suikast teşebbüsü bekleniyordu. Uyuyan hücrelerin böylesi bir denemesinin Türkiye’deki muhtemel tesirinin ne olacağı muhakkaktı. Tansiyon stratejisi kaosla sonuçlanacak, onun alternatifi de “sert güçlü devlet” olacaktı. Haziran – Kasım 2015 ortası buna örnekti.
Kılıçdaroğlu işte bu istihbaratı alınca harekete geçmeye karar verdi. Kimsenin bilmemesi de bu tehlikenin büyüklüğünün bir kesimiydi. “Ya gideceğimi haber alan birileri orada silah patlatırsa” diye düşündü. Bu nedenle çok az insanı haberdar etti SADAT baskınından. Gitti orada, hem talimat bekleyenlere hem de Cumhurbaşkanı Erdoğan’a seslendi:
“Siyasi cinayetler, demiştim. Karanlık odaklar var, demiştim. Hangi maşalar kullanılacak bu karanlık işlerde? Kimler hangi gayeler için devreye girecek? Her türlü kaostan SADAT üzere paramiliter danışmanlar sorumlu tutulur. Bil. O denli heveslere girişme.”
Aldığı istihbarat karşısındaki hali ise şu sözlerde kapalıydı:
“Biz Cumhuriyet Halk Partisiyiz, biz Kuvayı Milliyeciyiz, biz SADAT’çılardan korkacak şahıslar değiliz.”
Kılıçdaroğlu’nun SADAT baskını çok karanlık bir planı önledi üzere görünüyor. Kime sorsan “Alakam yok” diyor. Şimdilik…