Gazetemiz müellifi Barış Doster, bugünkü “Tarımı kim çökertti?” başlıklı yazısında Türkiye’nin tarımda kendine yeten 7 ülkeden birinden tarımda dışa bağımlı hale gelmesinin altında yatan sebepleri yazdı.
Doster, Türkiye’de tarımın bu noktaya gelmesinde liberal, neoliberal ve ikinci cumhuriyetçilerin tesirinden kelam ederken endüstrileşmenin tesiriyle tarımın gözden çıkarıldığını kaydetti.
Türkiye’de tarımın bu noktaya gelmesinde liberal siyasetlerin tesiri olduğunu vurgulayan Doster, “Bugün ülkemiz, kendi ürettiğiyle kendini doyuramıyor. Tarımdaki yapısal problemlerini çözemiyor. Liberal siyasetlerin ağır faturasını ödüyor. Sonuçta da halkımız yokluk, yoksulluk, açlık çekiyor” değerlendirmesinde bulundu.
Doster’in yazısının tamamı şöyle:
Türkiye; bir vakitler dünyada kendi kendini besleyen yedi ülkeden biri olmakla övünürken günümüzde tarım can çekişiyor. Çiftçi öfkeli, traktörünün deposunu dolduramıyor, mazot, gübre alamıyor. Büyük zorluklarla ektiği biçtiği de elinde kalıyor, satamıyor.
Biliyoruz, Türkiye endüstride olduğu üzere, tarımda da dışa bağımlılık oranı yüksek bir ülke. Turgut Özal’ın dizinin tabanından ayrılmayan, sonra soluğu Cem Boyner’in, Erdal İnönü’nün, Tansu Çiller’in yanında alan liberallerin, neoliberallerin, ikinci cumhuriyetçilerin dediklerini yapmanın ağır bedelini ödüyor Türkiye. Ne diyordu bu koro? “Dünyanın tahıl ambarı mı olacağız?”, “Avrupa sanayileşirken biz onların meyve zerzevat bahçesi olarak mı kalacağız?”. Sonuç ortada. Mevcut iktidar da bu koronun kelamını dinlediği için, Türkiye’de hem ekilebilir arazi oranı küçüldü hem çiftçi sayısı azaldı ve yaşlandı hem de tarımın ulusal gelir içindeki hissesi düştü.
Türkiye’nin bir öbür yanlışı da şu oldu. Tarımı ve endüstrileşmeyi birbirinin seçeneği, hatta birbirinin zıttı olarak gördü. Endüstrileşmek ismine tarımı geri plana itti, daha vahimi gözden çıkardı. ABD, Fransa, İtalya, Hollanda üzere gelişmiş sanayi ülkelerinin, birebir vakitte gelişmiş tarım ülkeleri olduğunu göremedi. Meğer tarım, tarıma dayalı sanayi, Türkiye’nin çok avantajlı, çok kar elde ettiği alanlar olabilirdi. Bu fırsatı kullanamadı. Tarımın stratejik ehemmiyetini de kavrayamadı.
ATATÜRK’ÜN TARIMA VERDİĞİ ÖNEM
Büyük başkanımız Gazi Mustafa Kemal Atatürk, “Milli iktisadın temeli ziraattır” derken “Köylü milletin efendisidir” derken uzun vadeli kalkınma programına, stratejik amaca, ekonomik modele işaret ediyordu. Atatürk’ten sonra gelenler, bu yolda yürümediler.
Atatürk; 1919’da, daha Sivas Kongresi’nin toplandığı günlerde, arkadaşlarıyla birlikte Sivas’a 9 kilometre uzaklıktaki Sivas Ziraat Çiftlik Okulu’na giderek incelemelerde bulunmuş, okul müdürüyle detaylı, geleceğe dönük tasarılarını içeren bir tarım sohbeti yapmıştı. Atatürk Orman Çiftliği’nin toprağını aldıktan kısa mühlet sonra, 5 Mayıs 1925’te, çiftliğin kurulması için çalışma başlatmış, çalışmalarla yakından ilgilenmişti. Köylülerle, çiftçilerle, Ziraat Fakültesi öğrencileriyle sık sık buluşmuştu. 1924’te Hazine’ye devredilerek Ziraat Vekâleti’ne bağlanan Karacabey Harası’nın 1926’da yine örgütlenmesini yakından izlemişti.
Atatürk; tarımda yeni ve ileri teknikler uygulamayı önemserdi. Ziraî üretimde verimliliği ve niteliği gözetirdi. Tarımda üreteni muhafazanın, alın terinin karşılığını vermenin kıymetini bilirdi. Köylüyü ve çiftçiyi aydınlatmanın, ileri teknikle donatmanın mecburî olduğunun farkındaydı, Atatürk Orman Çiftliği’nde son teknikleri uygulayarak köylüye örnek olmuştu. TBMM’nin açılış konuşmalarında, ısrarla üzerinde durduğu bahislerden biri, topraksız köylünün toprak sahibi olmasıydı. Ülkemizin her bölgesi için, en yüksek randımanı sağlayacak uygun işletme büyüklüğü üzerinde de durmuştu.
Bugün ülkemiz, kendi ürettiğiyle kendini doyuramıyor. Tarımdaki yapısal problemlerini çözemiyor. Liberal siyasetlerin ağır faturasını ödüyor. Sonuçta da halkımız yokluk, yoksulluk, açlık çekiyor.