Piazzolla, Arjantin’de İtalyan göçmeni bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Buenos Aires’e 400 kilometre uzaklıkta Atlantik kıyısında bir sayfiye yeri olan Mar del Plata’da doğdu. İki yaşındayken ailesi New York’a yerleşti, 1937’ye kadar ABD’de yaşadı. Annesi terzi, babası ise berberdi. Mahalle arkadaşı Rocky Marciano, daha sonra dünya ağır sıklet boks şampiyonu olacak, bir küme arkadaşı ise Kaliforniya’da Alcatraz’da, bir kısmı ise New York’ta Sing Sing’de oturmak zorunda kalacaktı. Fakat o kendini müziğiyle kurtardı. Astor Pantaleón Piazzolla kimdir? Astor Pantaleón Piazzolla aslen nereli? Astor Pantaleón Piazzolla yapıtları nelerdir?
ASTOR PİAZZOLLA KİMDİR? ASTOR PİAZZOLLA ASLEN NERELİ?
10 yaşındayken tango orkestralarının değerli çalgısı bandoneonu ustalıkla çalışıyla ün kazandı, 1934’te tango müzikçilerinin hükümdarı sayılan Carlos Gardel ile çalmaya başladı. Piazzolla bestelediği oda müzikleri, senfoniler, bale müzikleri ve tangolarında kendine mahsus tarzına her vakit sadık kaldı. Dört yıl sonra ailesiyle birlikte New York’a taşındı – evvel Greenwich Village’a, sonra Küçük İtalya’ya. Babasının birtakım kayıtlarını dinleyerek tangoyu keşfetti ve kısa mühlet sonra bir arkadaşı ona Arjantin ve Uruguay’da tanınan olan bir tıp akordeon olan bandoneón’u çalmanın temellerini öğretti. 12 yaşındayken, ona başka şeylerin yanı sıra bandoneonda Bach çalmayı öğreten Macar klasik piyanist Bela Wilda’dan dersler almaya başladı. Rachmaninov’un bir öğrencisi olan Wilda, yan konutta yaşıyordu ve Piazzolla, konutundan gelen seslerle büyülendi. Todo Tango web sitesinde uzun bir röportajda Piazzolla, “Babam ve ben kapısını çaldık ve açtığında kuyruklu piyanosu ve içtiği Camel sigara paketi karşısında şaşkına döndüm” dedi.
1938’de, şimdi 17 yaşındayken, Piazzolla Aníbal Troilo’nun tango orkestrasına katıldı ve daha sonra kümenin aranjörlüğünü de yaptı. Mesleğinin bu kademesinde, biri tangoya, başkası klasik müzikte ustalaşmaya adanmış iki müzik hayatı yaşadı. Ünlü piyanist Artur Rubenstein’ın tavsiyesi üzerine 1941’de bestekar Alberto Ginastera ile çalışmaya başlayarak Stravinsky, Bartók ve Ravel’in notalarını inceledi ve daha sonra Arjantinli klavyeci Raúl Spivak’tan piyano dersleri aldı.
1954’te eğitim için bursla Paris’e gitti, ünlü Fransız eğitmen Nadia Boulanger’den ders aldı ve Gerry Mulligan ile de orada tanıştı. Bir yıl sonra Arjantin’e döndü, tangoyu monotonluktan kurtarmak için bir sekizli kurdu ve kendi tango tarzını kabul ettirmeyi başardı. O günlerin en ünlü iki tango topluluğu için 200’den fazla kesim düzenledi ve Buenos Aires Üniversitesi’nde konser veren birinci tango müzisyeni oldu. Kısa vakit sonra tiyatro toplulukları, sinema ve plak şirketlerinden beste siparişleri almaya başladı. Paris Opera Orkestrası Yaylı Çalgılar Topluluğu ve La Scala Opera Orkestrası müzisyenleriyle birlikte konserler verdi, 100’den fazla kayıt yaptı. Dünyanın en ünlü senfoni orkestraları onun, bandoneon konçertolarını yorumladı.
1953’te, Aaron Copland’dan Philip Glass’a kadar birçok bestekara ders veren ünlü Fransız pedagog Nadia Boulanger ile kompozisyon çalışması için bir hibe kazandı. O vakit, Piazzolla tangoyu büyük ölçüde reddetmişti ve Boulanger’a klasik esinli bestelerinden kimilerini sundu. Tekniğinden etkilendi lakin yapıtların şahsî bir damgası olmadığını hissetti. Sonunda bandoneón çaldığını ve tango yazdığını itiraf etti.
Arjantin’e döndüğünde, Paris’te duyduğu caz saksofoncu Gerry Mulligan’ın sekizlisinden esinlenerek Octeto Buenos Aires’i kurdu. Nuevo tango olarak bilinen çığır açan müziğini yazmaya başlaması, tangoda yaygın olan daha büyük kümelerden radikal bir kopuş olan bu toplulukla oldu.
Ziegler, “İlk Buenos Aires Octet ile başladığında, o müzik Bartók ve Stravinsky üzereydi,” dedi. “Medya ve tango izleyicisi tarafından büyük bir reddedilme nedeniyle, değişmeye ve daha kabul edilebilir bir şey yapmaya başladı, fakat nitekim öyleydi. çağdaş bir bestekar.” Piazzolla’nın Barok kontrpuanını, genişletilmiş akorları ve caz salınımını birleştiren nuevo tangosu, hem dünyevi hem de şık, baştan çıkarıcı ve sürükleyiciydi. Anında tanımlanabilir ve diğer birinin müziği ile karıştırılamazdı.
1961’de bestekar bandoneón, piyano, keman, elektro gitar ve kontrbastan oluşan birinci beşlisini oluşturdu; birçok uzmanın müziği için en özgün ve etkileyici araç olduğuna inandığı bir kombinasyon. 1978’de ikinci bir beşli düzenledi ve onu kümeye alması için Ziegler’i aradı. Bu noktada bestekar ve aranjör olarak kendi başına esaslı bir geçmişe sahip olan Ziegler için Piazzolla’dan haber almak “büyük bir sürpriz” oldu. Piyanist bestekara onu neden beşlide istediğini sordu ve Piazzolla ona güçlü doğaçlama hünerlerinin yanı sıra tamamlayıcı ve ayırt edici bir çalım şekli getirecek birini aradığını söyledi.
Ziegler, “Benim için ve her müzisyen için büyük bir zorluktu zira müziği nitekim inanılmaz ancak zordu” dedi. Piazzolla’nın birinci başta neredeyse çalınamaz görünen yeni bir yapıtı hatırladı, lakin bestekarın teşviki ve kıymetli çalışmasıyla onu çekmeyi başardı. Ziegler, Piazzolla’nın bandoneón’daki yeteneklerini, bilhassa de sesi şekillendirme ve başka oyuncuları gitmek istediği istikamete yönlendirme marifetini övdü. Ziegler, “Bandoneón’un [büyük caz piyanistinden bahseden] Oscar Peterson üzereydi – muazzam, muazzam” dedi. Ziegler, beşlide Piazzolla ile birlikte performans sergilemenin yanı sıra, piyano için kıymetli bir yere sahip olan bandoneón konçertosunun galası da dahil olmak üzere birtakım büyük orkestra yapıtlarında bestekara katıldı.
4 Temmuz 1992’de Buenos Aires’te öldü.
ASTOR PİAZZOLLA ALBÜMLERİ
* Adiós Nonino (1960)
* Tiempo Nuevo (1962)
* La Guardia Vieja (1966)
* ION Studios (1968)
* María de Buenos Aires (1968)
* Roma (1972)
* Libertango (1974)
* Reunión Cumbre (Summit) (1974) Gerry Mulligan ile birlikte
* With Amelita Baltar (1974)
* Buenos Aires (1976)
* Vilayet Pleut Sur Santiago (1976)
* Suite Punta del Este (1982)
* Concierto de Nácar (1983)
* SWF Rundfunkorchester (1983)
* Live in Wien Vol.1 (1984)
* Enrico IV (1984)
* Green Studio (1984)
* Teatro Nazionale di Milano (1984)
* El exilio de Gardel (soundtrack, 1985)
* Tango: Zero Hour (1986)
* The New Tango (1987) Gary Burton ile birlikte
* Sur (1988)
* La camorra (1989)
* Hommage a Liège: Concierto para bandoneón y guitarra/Historia del Tango (1988) Liège Philharmonic Orchestra ile Leo Brouwer idaresinde.
* Bandoneón sinfónico (1990)
* The Rough Dancer and the Cyclical Night (Tango apasionado) (1991)
* Five Tango Sensations (1991) Kronos Quartet ile birlikte
* Original Tangos from Argentina (1992)
* The Central Park Concert 1987 (1994)